مراحل ثبت تصویر هولوگرافی

برای اینکه یک تصویر هولوگرافی بتواند به شکل منسجم ظاهر شود، باید بتوانیم نور را در برخی از نقاط آن متوقف کنیم. هر پیکسل به جای یک نقطه در صفحه نمایش یک نقطه در فضاست. بنابراین نوری که به آن نقطه می رسد باید بتواند در آن نقطه متوقف گردد. خوب موضوع اینجاست که چگونه به نور بگوییم در یک مکان باید متوقف گردد؟ این دوراهی در سال 1940 توسط دنیس گابور حل شد. او یک فیزیکدان مجارستانی بود که بر روی بهبود میکروسکوپ الکترونی کار می کرد. فناوری تصویر هولوگرافی هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد. اما روش به کارگیری کاملا متفاوت است.

او برای ایجاد تصویر هولوگرافی از شکلی از تابش استفاده می کرد که قرار گرفتن در معرض آن برای انسان بسیار خطرناک است. به همین خاطر امروزه از لیزر برای تولید هولوگرام استفاده می شود. دو رسانه وجود دارد که می توان از آن برای ایجاد هولوگرام استفاده کرد: لیزر و یک نور قدیمی ساده. معمولا استفاده از لیزر آسان تر است زیرا می توان آنها را با دقت زیادی کنترل کرد. در روش های مختلف هولوگرافی دو لیزر روشن می شوند و سپس با یکدیگر تداخل پیدا می کنند. همین امر موجب می شود پیکسل های سه بعدی ایجاد گردد.

پیشنهاد میکنیم مقاله زیر را نیز بخوانید:

هولوگرام کارت پی وی سی

محدودیت های فناوری هولوگرافی

هم اکنون فناوری هولوگرام وجود دارد. شرکت های مختلفی وجود دارد که استفاده از هولوگرام ها را به خوبی تجربه کرده اند و آن را در اختیار مشتریان خود نیز قرار داده اند. هم اکنون، روش های بسیار آسانی برای ایجاد هولوگرام وجود دارد. اما هزینه ی تولید آنها بسیار زیاد است و معمولا مشتریان قادر به پرداخت چنین هزینه ای نیستند. امروزه معمولا هولوگرام برای رندر کردن تصاویر ثابت به جای انیمیشن و یا فیلم های ضبط شده مورد استفاده قرار می گیرد.

علاوه بر هزینه ی تولید تصویر هولوگرافی، هنوز هم خطراتی در مورد استفاده از لیزر وجود دارد. اگرچه ما از لیزرهای بسیار قدرتمند صحبت نمی کنیم اما این بدین معنی نیست که چنین لیزرهایی نمی تواند اثرات منفی داشته باشد. برای اینکه این فناوری بتواند به خوبی کار کند باید رسانه های دیگری ایجاد شود که نیازمند صفحات درونی و یا لیزر نباشد.

شاید گول زدن چشم بسیار آسان باشد. منظور از این حرف تصاویر برجسته نیست. این موضوع هم اکنون در سیستم های سه بعدی وجود دارد. من در مورد سیستم هایی صحبت می کنم که در یک پروژکتور تصویر را به سمت اینه می فرستند و سپس تصاویر را بر روی صفحه به نمایش می گذارند. این تکنیک هم اکنون در تبلیغات مورد استفاده قرار می گیرد.

ثبت تصویر هولوگرافی

برای ثبت تصویر هولوگرافی از یک مدل واقعی سه بعدی، به روش هولوگرافی دیجیتال، باید مراحلی طی شود که اطلاعات عمق سه بعدی را به فایل دیجیتال و قابل خوانش توسط کامپیوتر تبدیل کند. اطلاعات شئ را می توان به صورت اسکن و یا تصویر برداری توسط دوربین هایی با حسگرهای عمقی روی CCD ثبت می شوند.

این دوربین ها، قابلیت ثبت اطلاعات را به صورت سه بعدی دارند. پس از ثبت، باید مرحله فشرده سازی اطلاعات تصویری را داشته باشیم که به صورت مجزا برای هر رنگ (تفکیک RGB) انجام می پذیرد. در واقع با الگوریتم های رمزنگاری متفاوت، طبق ویژگی های اطلاعات 3D، در مرحله فشرده سازی داده، رمزنگاری می شود.

تصویر هولوگرافی، پس از آن برای انتقال به واحد های مختلف اجرایی در جریان کاری (work flow) باید روی یک شبکه اطلاعاتی قرار بگیرند که می تواند شامل اینترنت و ذخیره سازی اطلاعات باشد. در نهایت پیش از ثبت تصویر سه بعدی و هولوگرافیک، این اطلاعات فشرده را دقیقا به همان روشی که فشرده سازی شدند، بازیابی و رمزگشایی می شوند. داده رمزگشایی شده که اطلاعات هولوگرافیک دیجیتال(همانند الگو های فریز) را در بر دارد، به آسانی توسط یک سیستم نمایشی هولوگرافیک، نشان داده می شوند. اگر اطلاعات کافی و درست باشند، سیستم نمایشی، قطعا خروجی مناسبی خواهد داشت.

پیشنهاد میکنیم مقاله زیر را نیز بخوانید:

برچسب هولوگرامی